NUMARALI
HADİS-İ ŞERİF:
حَدَّثَنَا
عَبْدُ
اللَّهِ بْنُ
مُحَمَّدٍ
النُّفَيْلِيُّ
حَدَّثَنَا
مُحَمَّدُ بْنُ
عَبْدِ
الْمَجِيدِ
الْمَدَنِيُّ
قَالَ
سَمِعْتُ
حَمْزَةَ
بْنَ
مُحَمَّدِ
بْنِ حَمْزَةَ
الْأَسْلَمِيَّ
يَذْكُرُ
أَنَّ
أَبَاهُ
أَخْبَرَهُ
عَنْ جَدِّهِ
قَالَ قُلْتُ
يَا رَسُولَ
اللَّهِ
إِنِّي
صَاحِبُ
ظَهْرٍ
أُعَالِجُهُ
أُسَافِرُ
عَلَيْهِ
وَأَكْرِيهِ
وَإِنَّهُ
رُبَّمَا
صَادَفَنِي
هَذَا الشَّهْرُ
يَعْنِي
رَمَضَانَ
وَأَنَا
أَجِدُ الْقُوَّةَ
وَأَنَا شَابٌّ
وَأَجِدُ
بِأَنْ
أَصُومَ يَا
رَسُولَ اللَّهِ
أَهْوَنَ
عَلَيَّ مِنْ
أَنْ أُؤَخِّرَهُ
فَيَكُونُ
دَيْنًا
أَفَأَصُومُ
يَا رَسُولَ
اللَّهِ
أَعْظَمُ
لِأَجْرِي
أَوْ
أُفْطِرُ
قَالَ أَيُّ
ذَلِكَ
شِئْتَ يَا حَمْزَةُ
Hamza b. Muhammed b.
Hamza el-Eslemî babasından, dedesi (Hamza el-Eslemî)'nin şunları haber
verdiğini rivayet etmiştir:
Hamza dedi ki Rasûlallah
(s.a.v.)'e:
Ya Rasûlallah! Benim bir
devem var, onu çalıştırıyorum, kiracılık yapıyorum, üzerinde yolculuğa
çıkıyorum. Ancak bazan bu ay'a, yani Ramazan'a rastlıyor. Ben gencim, kendimi
güçlü hissediyorum. Ya Rasûlallah, bana oruç tutmam, orucu geciktirip de
üzerime borç olmasından daha ehven geliyor. Oruç tutmam mı, yoksa tutmamam mı
daha çok sevap getirir? diye sordum,
"Hangisini istersen
onu yap, ey Hamza!" buyurdu.
İzah:
Beyhâkî,
es-Sünenü'l-kübrâ, IV, 241.
Bu hadis önceki hadisin
daha mufassal bir rivayeti görünümündedir. Ancak isnadı farklı olduğu için aynı
hadistirler denemez. Fakat her iki hadisteki olay aynı sahâbî ile yani Hamze
el-Eslemî ile ilgilidir.
Görüldüğü gibi bu
hadiste öncekinden farklı olarak, Hamza el-Eslemî'nin devesi ile yük taşıyarak
geçimini te'min ettiği ve bu yüzden yolculuğa çıktığı ifade edilmektedir.
Ayrıca bu hadiste Hamza'mn sorusunun ramazan orucu ile ilgili olduğu açıkça
görülmektedir.
Hamza (r.a.)'mn
sorusunda kendisinin yolculuk esnasında oruç tutmak istediği ve bunu Hz. Peygamberce
söylediğini anlıyoruz. Rasûlallah bu isteği bildiği halde her hangi bir tarafa
meyletmeden, karşısındakini muhayyer bırakmıştır. Bu soru ve cevap ramazanda
yolculuğa çıkan kişi için hem oruç tutmanın, hem de tutmayıp kazaya bırakmanın
caiz olduğuna delildir.